تکلم به یک زبان ، انتقال مفاهیم با استفاده از لغات و بیان هجای آن ها ، یکی از مهمترین شاخه های هر کلام آوایی می باشد . اگر فرض کنیم چنین زبانی متکی بر مهارت هایی نظیر سخن گفتن (Speaking) ، شنیدن (Listening) ، نوشتن (Writing) و خواندن (Reading) باشد ، دو توانایی سخن گفتن و شنیدن که لازم و ملزوم یکدیگرند ، پیش از دو توانایی دیگر پدید می آیند . شاید به درستی نتوان سیر تاریخی این توانایی ها را جداگانه بررسی کرد ، ولی با رجوع به زندگی خود درمی یابیم که هریک از ما ، توانایی تکلم به زبان فارسی و به فراخور آن شنیدن و فهم لغات آن را در سنوات ابتدایی زندگی خود کسب کرده ایم . اهمیت سخن گفتن به هر زبانی ، زمانی بیشتر خودنمایی می کند که در می یابیم مشقت زندگی بدون سواد خواندن و نوشتن در جوامع امروزی به مراتب از مشکلات حاصل از عدم توانایی در تکلم و ایجاد ارتباط کلامی کمتر است . افراد متعددی در سراسر دنیا وجود دارند که از اصول و قوانین ادبی زبان خود اطلاعاتی ندارند اما انسان های سخنوری هستند ؛ به عنوان مثال به وفور یافت می شوند افرادی که نه تنها اطلاعی از فاعل ، فعل ، مفعول ، نهاد و گزاره زبان فارسی ندارند ، بلکه از سواد ابتدایی خواندن و نوشتن نیز بی بهره اند ، با این حال از قدرت سخنرانی قابل قبولی بهره مندند . با نگاهی منطقی به محیط پیرامون خود نیز در میابیم که اهمیت گفتار و شنیدار در زندگی روزمره مهمتر از سایر توانایی های آموختن یک زبان می باشد . این در حالیست که علاقه مندان یادگیری زبان انگلیسی و اخذ مدرک آیلتس ، علی رغم استفاده بیشتر از توانایی Speaking خود ، موظف به یادگیری و گذراندن هر ۴ زیر شاخه فوق می باشند . در آزمون Speaking آیلتس ، طبیعتا ممتحن یا هسته اصلی برگزاری این آزمون ها در پی سنجش میزان توانایی فرد در مکالمه وی به زبان انگلیسی می باشند ؛ آزمونی که مشخص می کند آیا فرد مذکور ، اطلاعات و اعتماد به نفس لازم برای مواجه با فردی انگلیسی زبان و صحبت پیرامون موضوعی نا معلوم را دارد یا خیر . این زیر شاخه از آزمون آیلتس ، خود دارای ۳ بخش است . در بخش اول (Introduction and Interview) ، ممتحن به پرسش سوالاتی در مورد نام ، محل زندگی ، حرفه ، علاقه مندی ها و سایر سوالات شخصی می پردازد . حسن این بخش امکان تمرین پیش از موعد آزمون می باشد که ارائه پاسخ های صحیح آن ، به بالا رفتن اعتماد به نفس داوطلب و تطبیق وی با شرایط امتحان می انجامد . در بخش دوم (Individual Long Turn) ، ممتحن کارتی (Topic card) حاوی یک موضوع و ۴ سوال به متقاضی می دهد . این موضوعات ، موضوعاتی تخصصی و پیچیده نمی باشد و عمدتا دربردارنده مطالبیست که داوطلب توانایی صحبت در مورد آن ها را دارد . به عنوان مثال در مورد یک مکان دیدنی صحبت کنید ، ماهیت آن مکان چیست ؟ کجا واقع شده است ؟ در آنجا با چه چیزی مواجه می شویم و دلیل جذابیت آن برای شما چیست ؟ پس از یک دقیقه وقت که صرف یادداشت برداری از نکات کلیدی و اندکی تفکر می شود ، داوطلب موظف است تا ۲ دقیقه در مورد این موضوع صحبت کرده و در همین خلال به سوالات طرح شده نیز پاسخ دهد . پس از این مرحله نیز در بخش سوم (Two-Way discussion) و به مدت ۵ دقیقه ، ممتحن به ارائه سوالاتی پیچیده تر پیرامون موضوع مطرح شده پرداخته و پس از اتمام این ۳ مرحله ، با توجه به دامنه لغات داوطلب ، تسلط وی به تنوع جملات و ساختار بکار رفته در آن ها ، تلفظ و انسجام مطالب مطرح شده نمره نهایی Speaking آیلتس وی را درج می کند .